Vroeg wakker. Lief stampte weer rond als een olifant in een porseleinkast.
Ook de kast werd luid begroet. De KAT! De kat. En dat om 5 uur 's morgens... 😖
Me nog omgedraaid, maar kon niet meer slapen. Toch tot half 7 onder de warme dekens blijven liggen en er vlak voor de wekker uitgegaan.
Kwark met granola en kaki gegeten.
Op de fiets naar het werk. Stond om half 9 bij de baas.
Samen wat mogelijkheden bekeken, wat dingen gebracht, 'nieuwe' werkplek bekeken en nog met teamleider afdeling gebeld voor nóg duidelijkere info. Wat aanpassingen laten aanbrengen. Mijn pannen en schalen zouden worden gebracht en ik moest aan de andere kant van het gebouw koken. Alles buitenom. Mag niet door het gebouw.
Gelukkig was het droog, windstil. Dus te doen. Wat een pokken eind iedere keer. En als je wat vergeet, weet je dat je het nog een keer heen en weer mag.
Mijn stappenteller staat dan ook op ruim 13.000 stappen.
Gewoonlijk kom ik tot ongeveer 6 á 7 duizend stappen met een dubbele dienst.
Na veel geregel, gebel en ge-app, zo goed als alles rond. Niks gedronken, 1 x stiekem toch een plas gedaan waar ik eigenlijk niet mocht komen. Ik kan toch ook niet in mijn broek plassen? Kom ik terug in mijn keukentje, staan er alleen 2 braadpannen en een kleine kookpan!! Jaaaaaaaaa, wat moet ik daar nou mee??
Gelukkig een simpele maaltijd, Pasta Carbonare, maar al snel bleek dat er maar 2 van mijn pannen te gelijk op de kookplaat passen. 😨
Eerst de saus gemaakt en daarna in de pan in 2x de pasta gekookt. Erg omslachtig, dus morgen maar weer bellen.
Dan heb ik stamppot andijvie met uit en spek én gehaktballen. Betekend 6 pannen. Grote pannen.
En ik kan er maar 2 kwijt!!
Als alles klaar is moet ik buiten over de straat 2 x met een karretje een flink eind lopen, hobbeldebobbel.
Ik mag wel naar mijn kantoor, maar direct en rechtstreeks. Gelijk de oversteek maken.
Vandaag fietste ik om half 2 pas naar huis.
Lief geappt dat ie alles op tafel moest zetten. Een goed half uurtje de tijd. Twee volkoren boterhammen met jong belegen en geitenkaas.
En weer op de fiets terug.
Een iets rustigere middag, maar ook met klapperende oren wat ik daar allemaal weer hoorde.
Er wordt in de zorg flink bezuinigd en daar krijgen wij natuurlijk ook wel flinke klappen van mee. Afdelingen gaan sluiten. Ook deze. Dat wist ik uit de wandelgangen al, maar had nog niks officieels gehoord. Duidelijkheid. Is er ook nog steeds niet. Voor niemand die er bij betrokken is niet.
Ik werk nu 8 jaar vast op deze afdeling. Dus ergens gaat het me ook wel ter harte en ook voor mij onduidelijk waar ik dan mijn uren moet gaan maken.
Morgenochtend stap ik denk ik weer even naar de baas om dat te bespreken.
Ik mag toch niet op de afdeling. Mijn eerste uur/anderhalve uur valt er niet veel te werken, in de normale zin.
Rare tijden.
Gelukkig lig ik om veel gekluns en geklungel keihard in een deuk. Humor. Dat houdt 't werkbaar.
Ook vanmiddag helemaal niks gedronken.
Maar eindelijk tegen 6 uur thuis, kei kapot natuurlijk. Eerst een poos met Twan gekroeld en geknuffeld. 't Is toch zo'n liefje.
Daarna alles eten en drinken gegeven, hokken gesloten.
Koffie met lief.
Pfff... en dan voor onszelf nog moeten koken.
Gooi je toch pizza's in de oven? Die heb je toch juist voor dit soort dagen liggen?; zei lief.
Ja, das waar ook! Tonijnpizza. De randen gooi ik wel altijd weg. Ik heb ze wel eens gewogen, +/- 50 gram. Kat heeft er een paar van de tafel gejat en opgegeten.
Gek beest!
Zo lekker nog een kom thee, ik heb dorst. Niet raar natuurlijk.
Lekker bankhangen.
Morgen weer zo een rare dubbele dienst dag.
Gekkenhuis!
Tegen de tijd dat we gewend zijn, mogen we weer terug naar 'normaal'.
Drinken!!
