|
Op het moment ben ik alles behalve "happy". Gisteren heb ik een van mijn hondjes in moeten laten slapen.... Een jack russel van 17 jaar oud. Ze was al een paar jaar ziek, 4,5 jaar is ze geopereerd aan melkkliertumoren, maar niet alles kon weggehaald worden. mettertijd zijn de tumoren behoorlijk uitgebreidt en de afgelopen paar maanden ging ze qua gezondheid (en gedrag) behoorlijk achteruit. Na haar laatste loopsheid is haar vulva groot gebleven en bleek ze een baarmoeder ontsteking te hebben. De enige manier om daarvan te "genezen" was een operatie en met alles wat ze verder mankeert zou ik haar leven daar hooguit enkele maanden mee kunnen rekken. Het herstel van zo'n operatie is zwaar en voor oude hondjes een groot risico. Haar kansen om nog een diergaarde leven te hebben waren heel klein en voor slechts enkele maanden wilde ik haar die lijdensweg niet aan doen.
Maar nu ben ik zelf een compleet emotioneel wrak, ik mis haar vreselijk. Ze was echt mijn maatje, hoe vervelend ze zich de laatste tijd ook gedroeg.
waar ik me vorige week nog irriteerde over het gejammer en gejeuzel dat ze elke 10/15 minuten moest plassen, mis ik haar gejammer nu. Het is zo stil 😭😭.
ons andere hondje is ook duidelijk in rouw, ligt continue op de kussentjes waar Lady altijd lag en heeft de brokken nog niet aangeraakt vandaag.
Ik weet dat ik het een plekje moet geven, maar dat kost tijd. Studeren lukt me niet, eten smaakt me niet en ik vreet de verkeerde dingen... Hopelijk voel ik me snel wat beter....
|