Het jumpt op en neer.
De spanning is er nog niet vanaf.
Gisteravond rond 21 u waren ze thuis, het gezinnetje. Allemaal.
Bekaf lag ik op de bank, maar blij en opgelucht.
Kraamverzorgster was er ook.
Op tijd naar bed, 23.00u lag ik erin.
Om half 2 een plas gedaan en weer verder knorren. Werd weer wakker, keek op de klok, een uurtje later nog maar. Ohw.. raar!
Wilde net mijn ogen dicht doen, zag ik dat het traplicht brandde.
Keek naast me, leeg bed.
Oké... lief is eruit. Een wereldwonder!
Die behoort tot die gene die hun hoofd op het kussen laten zakken en direct in slaap vallen, slapen tot de volgende ochtend 7-8 uur.
Nooit wakker tussendoor of eruit.
Vannacht dus wel.
'k Kon niet meer slapen. Tegen kwart over drie kwam ie weer naar boven. Vroeg hem: Wat loop jij te spoken?
Kreeg alleen maar gelach als antwoord....
Vanmorgen hoorde ik dat hij dacht dat het al 6 uur was.
Hij lag al snel weer in coma, ik lag om 4 uur nog wakker. Ben ik er maar uitgegaan. Wat crackertjes, puzzelboek.
Telefoon checken. Appje. Van schoondochter.
De kleine was al snel onderkoeld geraakt, wilde niet meer warm worden, ook niet drinken. Kraamzorg heeft contact gelegd en nog voor twaalven waren moeder en zoon alweer in het ziekenhuis opgenomen.
Dus midden in de nacht met haar zitten appen. Ze kon toch niet slapen.
Kleine man in de couveuse. Tegen half 5 heeft ie eindelijk een flesje gedronken.
Tegen half 7 reageerde ze niet meer, ben ik weer in bed gekropen. Geslapen tot bijna negen uur.
Toen hing zoon aan de telefoon. Werd ik wakker door de telefoon, lag onder mijn kussen.
Of ik de prematuurkleertjes naar het ziekenhuis wilde brengen?
Snel door de douche, kleertjes even soepel staan strijken. Een schaal kwark met banaan en op de fiets naar het ziekenhuis. Het sneeuwde. Snijdend koud.
Haar zus was er al, haar ouders kwamen even na mij.
De kleine lag in een warm waterbed. Een lief ventje.
Geen kik gehoord in een ruim 2 uur tijd.
Een geboorte-tompouceje gegeten.
De arts kwam even langs. De kleine spuugt elk flesje weer uit. Vanmiddag is zijn maagje leeggepompt, schoongespoeld en een sonde erin.
Arme hummel.
Aardig wat foto's gemaakt.
Weer door de sneeuw naar huis gefietst. Alleen maar dwarrelende vlokken. Blijft niet liggen.
Lief had al gegeten. Ik brood met makreel gegeten.
Heel de middag appen over en weer. Foto's over en weer.
Covidtherapie om kwart over drie..
Ben flink te grazen genomen op de nieuwe apparaten!!
Flink arm en schouder oefeningen. Soort van krachttraining met soort van pacman spel op het scherm. Pad volgen en zoveel mogelijk balletjes scoren.
Wel grappig.
Door de afleiding vergeet je de zwaarte een beetje.
Maar met de balans oefening daarna voelde ik het al.
Het was nog kouder op de terugweg met wind tegen.
Vanavond de Koopmans Carpaccio tompouce bereid.
Simpel recept met groots resultaat. Lekker, maar machtig.
Genoeg voor één portie.
Zo nog even vragen hoe het gaat nu in het ziekenhuis.
En denk dat ik zomaar bijtijds in bed lig.
Ben moe. Wat spierpijn.
Morgen de eerste injectie graspollen 2de ronde.
Daarna nog even op bezoek, ben ik er toch. En dan de rest van de dag verplicht niksen!
