Salmaaaaa's Logboek, 07 jun 19

nee geen last van gehad. maar ben dan ook zonder te willen, erg hard voorbij mn streef geschoten. maar was bij 79kg al heel blij. geen idee hoe 

Ik denk dat het vooral belangrijk is om te kijken wat gezond is voor jouw lichaam. Check je bmi, dit is een richtlijn. Hier zou ik niet onder de grens van 17.5 gaan zitten. 

Herkenbaar! Heb je pagina gezien denk dat we hetzelfde hebben... Pas ermee op en schakel op tijd hulp in als je nooit tevreden wordt zoals jezelf omschrijft is er moeilijk een grens te stellen. Je mag me bericht sturen. Zorg goed voor jezelf.  

Ik zie dat je 3 kg afgevallen bent? Of zie ik niet alles? 

Mijn grens ligt bij wat voor mij een gezond gewicht zou zijn. Toen mijn schildklier nog op hol was woog ik 47 kilo. Dat heb ik jarenlang in goede gezondheid gewogen, maar is zwaar ondergewicht voor mijn bouw. Ik zou dus niet onder de 60 moeten komen. Bovendien moest ik toen op de kinderafdeling kopen en daar zit leuk spul tussen, maar nauwelijks geschikt voor een nogal formele kantooromgeving :D 

3 kilo afgevallen en nu op 46,4 kilo. Kan me niet voorstellen dat nóg lager nog een gezond gewicht is, tenzij je héééél erg klein bent. 

Ik woog op m’n zwaarst 58 kg, maar toen gebruikte ik deze app nog niet. Er is inmiddels dus best wat af, maar het lijkt nooit genoeg 

Ja, dat scheelt nogal. Eerlijk?? Ik denk dat je nu wel goed zit qua gewicht. De uitdaging is om op dit gewicht te blijven. Succes. 

ik woog 106 nu 73 ik wil 68 wegen. ik had eerst het doel om 100 te wegen en toen 90 daarna 80 en daarna 68. ik ben ook best klein 168 

Ik ben 167 en heb een BMI van ongeveer 16.7, dus ik weeg al niet zo veel, maar toch probeer ik nog te zakken en ik begin me toch wel af te vragen, wanneer ik dan wel tevreden ga zijn. 

Ik zie dames lopen op straat en denk bij mezelf: had ik maar zo’n figuur, terwijl het er qua kledingmaat op lijkt dat ik dat figuur al voorbij ben, aangezien zelf xs soms te groot is. 

Ik weet niet wat je woog toen je de foto van jezelf erop zette op 24 juni omdat je toen ook heel veel reacties kreeg over je gewicht omdat die laag is? Maar daar zag je er prima uit! Toen wilde je nog werken aan een wat strakkere buik. Ik weet niet of je dit doel behaalt hebt of mee bezig bent? In ieder geval niet meer zakken met je gewicht denk dat je wel een streep moet trekken.... 

@dani.p2 op die foto zat ik een paar honderd gram onder de 50kg. Als ik nu in de spiegel kijk zie ik geen verschil met die foto van bijna een jaar geleden, terwijl ik weet dat dat rode broekje inmiddels niet meer past en dat is dus een beetje m’n punt. Als ik zelf niet eens het verschil zie, hoe ga ik dan voor mezelf bepalen wanneer ik tevreden ben? Hoor regelmatig dat ik (te) dun ben, maar denk dan dat het gewoon gezeur is, aangezien ik helemaal niet dunner ben dan anderen, maar ik begin nu dus wel te twijfelen aan m’n eigen oordeel. 

Je weegt echt té weinig! Je BMI is ongezond laag. Volgens mij ben je anorexia aan het krijgen. Praat daar een met de huisarts over? 

Ik heb even terug gekeken naar die foto waar je 50 kilo weegt. En daar vind ik je echt al veel te mager. Je lichaam heeft geen vorm meer. Goed van je dat je zelf herkent dat je niet meer realistisch kunt kijken. Naar de huisarts lijkt me idd een goed advies. 

Ik weet de naam niet meer precies , maar er bestaat zoiets als een verkeerde kijk op je uiterlijk. Dat je jezelf anders (lees niet realistisch ) ziet dan je ècht bent. Dan zie jij dat ècht niet zoals je werkelijk bent.  

zo heb ik nu een eetprobleem (anorexia) opgelopen. iedereen zei jaren tegen mij dat ik af moest vallen, en nu val ik veel af en eet ik vrijwel niets, is het wéér niet goed. ik doe lekker m’n eigen ding en val verder af. maar als het jou stoort zou ik naar de huisarts gaan voor het net zo ver komt als mij 

Nou jofelejo, dat woord heeft de huisarts zelf ook al gebruikt en ik schrok daar best van. Ik herken mezelf totaal niet in het beeld dat ik had van meisjes met anorexia. Graatmagere jonge meiden die zichzelf te dik vinden en zich uithongeren. In mijn geval heeft een lichamelijk probleem langzaam een angst ontwikkeld om te eten, waardoor ik zonder er mee bezig te zijn bijna 10kg ben kwijtgeraakt. Op gegeven moment is dit steeds meer een psychisch dingetje geworden, waarbij de controle over wat ik at, een soort houvast werd in dagelijks leven vol lichamelijke en geestelijke chaos. Dit blijkt moeilijk om los te laten en dat is ook een reden waarom de huisarts denkt dat ik een eetprobleem aan het ontwikkelen ben. Ik weet dat ik niet te dik ben en ik weet dat ik meer zou moeten eten, maar het eten zorgt voor zoveel klachten dat ik me beter voel als ik niet eet. En juist dit maakt het zo lastig om hulp in te schakelen; dan moet je dingen gaan dien die je eigenlijk niet wil.  

mensen met anorexia zijn vaak ook niet graatmager, dat zijn alleen extreme gevallen die de media laat zien die dus zo’n beeld scheppen. en van het woord anorexia schrikken mensen natuurlijk meteen, maar je kunt 100kg wegen en anorexia hebben. anorexia zit in je hoofd, het zit niet gebonden aan een lichaam zegmaar 

Ja Annemiek, zulke dingen heb ik ook wel eens gehoord, maar ik vind het zo moeilijk voor te stellen dat dat echt zo is. Ik ben geen ‘dom’ persoon, doe een opleiding op het hoogste niveau, hoezo zou ik mezelf anders zien dan ik ben. Zo begreep ik ook nooit hoe graatmagere meisjes niet in konden zien dat ze te dun waren en dat ze zichzelf nog steeds ‘dik’ vonden. Ik kon me dat niet voorstellen en heb ook stiekem wel eens gedacht dat dat aanstellerij was. T is wel duidelijk dat ik weinig kennis heb op dit gebied, maar aangezien ik tegenwoordig zo vaak opmerkingen krijg over m’n gewicht, begin ik toch wel steeds meer te beseffen dat ik het misschien toch allemaal verkeerd zie.