Een erg stressvolle dag.
Wel redelijk geslapen, vroeg op. Om half 8 op pad om weer te gaan zoeken.
Een wel heel verrassend staartje, net toen ik dacht dat ik niks vond... De kat was opgepakt en zat binnen. Het arme beestje was helemaal in paniek en trauma, kwam ook niet dichtbij, rende als een bezetene heen en weer. Toen ik aan gaf dat ik niet dacht dat het mijn kat leek te zijn, want tja, ik ken 'm als een lieve rustige kroelkont, en we even overleg wilden plegen, vond de gene die de kat gepakt had, dat ie dan wel weer naar buiten kon!! Weg kat!!
De oetlul!!
Het had geen zin meer om het nogmaals te proberen.
Nu weet ik nog niks. Was die kat de mijne? Of wat het een andere vermiste kat, die duidelijk ook de weg kwijt is?
Verder iedereen ontdaan over zoveel lompigheid! Zelfs bij Amivedi.
Als ik het beestje mee had kunnen nemen, had ik bij de DA kunnen laten uitlezen of ie gechipt is. Of het de mijne is. En opvang bieden of regelen.
Morgenochtend nog maar weer opnieuw proberen.
Medewerking van het bedrijf heb ik nog steeds.
En het had me een hoop stress, boosheid en verdriet gescheeld de rest van de dag.
Vanmorgen net als gister 2 meergranen boterhammen met hagelslag en een gekookt eitje gegeten.
Tussen de middag 2 meergranen boterhammen, een met kaas en mosterd, de ander met kalkoenfilet.
Tussendoor een paar volkoren biscuits, en een sinaasappel ga ik zo nog oppeuzelen.
Avondeten: een Wrap met Turks getinte kipprut, sla en yoghurt-knoflooksaus.
Hopen dat ik morgen meer 😺 succes heb!
