keto_danny's Logboek, 09 sep 20

Het is zo herkenbaar hè Annemiek, en ook zo typerend voor een depressie. Ik moet iedere dag naar de bakker lopen van Edwin. Maar soms pak ik de auto. Het is 3 straten verderop 😳 Van de psychiater moet ik steeds een straat verder lopen. Al begin ik maar met één keer per week een straat extra. Nou ja, ik heb het vandaag dus al niet gedaan. Had een klote dag, gesprek met de arbo arts. En daar maak ik mij steeds mega zenuwachtig om. En toen werd er vermeld dat hij het nu bij het UWV gaat neerleggen. Voor een keuring. Weer volledig in de stress. Want het UWV zit aan dezelfde snelweg als waar ik mijn ongeluk heb gehad. Ik wil daar dus niet heen rijden. Dan moet mijn moeder mij weer kalmeren, want ik had weer een paniek/stress aanval. Mijn moeder zegt, dan bel je ze gewoon, dat je vervoer moet hebben. En dat het eventueel op een andere dag moet. Of dat ik liever beeld bellen doe, omdat juist het sociale gedeelte niet goed gaat... Ik vind helaas alles moeilijk en eng 

Jij ook sterkte Annemiek😘💖 

Klinkt pittig Danny, sterkte! Kan niets anders zeggen dan dat het gewoon ontzettend kl*te is, voor iedereen die ermee worstelt 🕊🙏🏻 

😚😚 knuffel  

Dank jullie wel😘 

Wat vervelend om te lezen Danny 😔. Hier inspireer je zoveel mensen met lekkere recepten en mooie foto’s. Ik denk dat je met je kennis van voeding anderen kunt helpen en misschien begeleiden. Of workshop geven over je keto levensstijl. Ik hoop in ieder geval dat je inziet dat de wereld mooie mensen als jou nodig heeft en dat snel weer wat meer levensvreugde krijgt! 😘 

Sta je open voor tips, Danny?? 

Jeetje, wat onwijs kak zeg. Ik Kan me indenken dat er een enorm gewicht hangt aan al die dingen die moeten. terwijl je dan niet de puf, fut, moed, zin hebt om daar aan te werken. En het gene waar je je energie uithaalt, en waar je je goed bij voelt, word de angel waar je voor moet gaan uitkijken. Ik wou dat ik een recept met de oplossing voor je had.❤ 

Dank je Danny, lief van je. Ik ben ook afgekeurd, gelukkig. Ik moet er niet aan denken om te “ moeten”. Was ook wel een strijd geweest, ik werkte bij de PTT. Maar ik ben iig blij dat ik niet meer hoef. Ik weet niet of jij er voor openstaat om afgekeurd te worden? Ik kan het echt niet, maar sommige mensen moeten er niet aan denken. En ik had in die tijd een uitkering, en kreeg er iets bij tot bijstandsniveau. Daar moest ik op een gegeven moment papieren voor opsturen. Dat kon ik niet voor elkaar krijgen. Toen ik na 10 maanden hulp kreeg van hulpverlening, zijn we er samen heen geweest. Uitgelegd, en tòch zeiden ze dat het mijn eigen verantwoordelijkheid was. Dus toen wel weer gekregen, maar niet de eerdere maanden helaas. Ik wil hier mee zeggen dat je zelf dingen moet doen, als jij er niet heen durft te rijden, moet je idd bellen en uitleggen. Succes 🤷🏽‍♀️👍 

Jullie zijn lief😘 Je mag best je tips geven Mariska. Maar ik heb ook al maanden therapie gehad, en wacht nu op specialistische zorg. Ik weet in principe precies hoe mijn dag eruit zou moeten zien. Ik weet dat ik dingen moet doen die mij blij maken. Ik weet ook welke dingen dat zijn, maar toch doe ik het niet. Ik heb al tientallen tips gehad. Maar als je niet weet hoe het voelt, en niet weet waar ik nu sta, is tips geven makkelijk. Maar ik heb begeleiding nodig, want ik denk dat ik alle tips nu wel gehoord heb. Maar ik ging beter toen ik wekelijks therapie had. Ook al zag ik daar ook steeds als een berg tegenop. Maar voordat je hulp krijgt, duurt een eeuwigheid. @Annemiek, doordat ik dit heb gekregen als gevolg van de ptss, en mijn doorzettingsvermogen, zeggen ze dat ik weer de oude word. Ik moet nu niet denken aan werken, en mensen. Maar ik hield héél véél van mensen, en van mijn werk. En ik wil daar nu nog niet aan beginnen, maar als ik mij weer de oude voel, wil ik daar wél weer mee beginnen. Maar ik zou ook heel graag iets met keto doen. Maar kort door de de bocht, ik moet wel geld op de plank hebben.  

Lieve Danny, Helaas zijn ze zware depressies, ptss en panic attacts mij ook niet vreemd. Ik snap helemaal waar je nu in zit. Je weet het allemaal wel wat goed voor je is en wat je uit die diepe donkere dal uit kan helpen maar toch lukt het niet om die stappen ook daadwerkekijk te zetten. Maar vergeet niet lief voor jezelf te zijn en goed naar je lichaam te luisteren. Jij en jouw gezondheid zijn aller belangrijkste. Als het een dag lukt om iets te doen prima moet je proberen trots op jezelf te zijn. Lukt het een dag niet ook prima dan probeer je het volgende dag weer. Probeer te accepteeren dat je veel meegemaakt hebt en niet in je makkelijste tijd ziet qua je mentale kracht en enegrie. Dit hebben mij ieder keer geholpen om uit die inmiddels bekende depressies uit te komen...compassie voor jezelf, acceptatie van de de huidige situatie en ow ja meditatie hielp me ook. Ieder keer als ik een paniek aanval had was mediteren en opletten op mijn ademhaling mijn maatjes. Veel sterkte lieverd je bent zo een krachtig en insprirende vrouw hier ook al ken ik je best kort 🤗💖🤗 

Dankjewel! Klote dat het jou ook niet onbekend is Ik zeg ook steeds tegen mezelf, count your blessings. Want er zijn natuurlijk óók wel dingen die wél goed gaan. Ik was mezelf, kleed mij aan, maak het bed op, en doe de kattenbakken. Dan ben ik kapot, en heb ik een koppie koffie verdiend😂 Maar ik doe het wél. En dat bed opmaken, en ergens s'middags de afwas in de vaatwasser zetten, is nieuw. En dat doe ik al heel goed volgens de psychiater. Maar het gaat mij gewoon te langzaam. Ik heb 5 november het auto ongeval gehad. En er is al bijna een jaar om! Ik voel mij dus al bijna een jaar klote! Maar ja, nogmaals, count my blessings😊 Ik ga vandaag weer lekker kokkerellen, en verder zie ik het wél wat ik nog als extra doe. En dan te bedenken dat ik altijd zingend uit mijn bed kwam. Daar verlang ik zo ontzettend naar. Maar geduld is een schone zaak hè. Maar ook dat valt niet mee als je ook nog eens adhd hebt. 

Ik herken me heel erg in jouw verhaal. het enige verschil is dat ik juist eetbuien krijg. En dan ben ik dus in 1 jaar 13 kg kwijtgeraakt en nu weer vanaf het laagste gewicht 16 kg erbij. ik weet ook niet meer hoe ik alles op de rit moet krijgen. sterkte voor jou. 😘 

Afvallen of letten op voeding enzo geeft je controle. Het gevoel dat je "onder controle" hebt iets. Het geeft je soort van macht... Ik wens je sterkte en veel geduld!  

Marie Ellen, dat is het enige waar ik houvast aanhad. Maar ik was ook al veel afgevallen, voordat ik het auto-ongeluk kreeg. Daarna stond mijn wereld zo op zijn kop, dat dit inderdaad het enige was/is, waar ik enigzins controle op heb. Maar geloof mij, het cijfer op de weegschaal, maakt dus niet gelukkig, als je diep genoeg in de put zit. Je bent véél gelukkiger, als het in je kop goed zit. Mijn leven met 12 kilo méér, was geweldig, nu is het kut. Maar het zonnetje schijnt, en ik ga weer proberen om er iets meer van te maken dan gisteren😊 Weet je wat ik wél kan gebruiken, een wandel maatje in Amsterdam 😉 

Ik wilde alleen maar zeggen, probeer eens visoliecapsules voor het ondersteunende effect. Is een advies van een kennis die in de orthomoleculaire geneeskunde zit. Je hoeft er niks mee te doen, kijk maar..sterkte ❤ 

Gebruik ik al😊 En vitamine D3, magnesium, glucosamine, vitamine C, vitamine B12, en electrolyten😂 Allemaal omdat het behulpzaam zou zijn voor één van mijn "kwaaltjes" En het enige dat ik écht bemerk, is de glucosamine. Neem ik die niet, dan heb ik overal pijn. 

Hé Danny, ik lees dit allemaal en wil je gewoon even een hart onder de riem steken. Helaas erg herkenbaar. Ik kamp met een heftige burn-out, net adhd diagnose gekregen (vandaag voor het eerst medicatie, spannend) en een heel laag zelfbeeld. Ik moet ook iedere dag de deur uit, wandelen, naar buiten, sport, etc. Maar precies wat jij zegt; lekker als je geweest bent, maar zo’n enorme strijd om die hoge drempel over te gaan. Je weet wat goed voor je is en toch lukt het niet/voelt het niet zo. Dus gewoon effe een dikke knuffel voor jou! 

Welke medicijnen krijg je voor je adhd? Ik wens jou ook heel veel kracht en liefde toe😘 

Dan hoop ik alleen maar dat er snel een andere oplossing komt voor jou..😘