keto_danny's Logboek, 04 dec 21

Wat ben je voor werk Daan doen Danny? 

wat jammer dat de slakken 🐌 taai waren  

Karin, ik ben aan het reïntegreren in mijn eigen baan. Kort gezegd, ik heb een ernstig auto-ongeluk gehad, onderweg naar huis, vanaf mijn werk. Daardoor had/heb ik ptss, post traumatisch stress syndroom. De ptss is behandeld, en zover het kan, succesvol. Maar is overgegaan in een zware depressie. Inmiddels ben ik al 2 jaar in de ziektewet, en heb ik een wia uitkering toegezegd gekregen. Ik heb nog enorm veel angst met autorijden, en ben erg snel moe en overprikkeld. Inmiddels zit ik op 2 werkdagen, en één uur op de zaterdag. Ik ben topstylist (kapster) en trainer. Ik leid de leerlingen op naar hairstylisten.  

Rommeltjes, ik denk dat ik ze te lang in de airfryer heb gedaan 😏 Want ze horen eigenlijk boterzacht te worden. 

Jammer van de slakken! 

Ja shit happens 

Werk gaat goed neem ik aan als je ook op zaterdag mag 👍🏻 

Als je nagaat dat ik er al 2 jaar over doe om op 16 uur te zitten, dan vind ik het nogal tegenvallen. Echt goed gaat het niet, want ik ben verder niks waard, en doodmoe,maar zal toch moeten  

Ik ken het Danny. Ben zelf een paar jaar op therapeutische basis aan het werk geweest, wist vaak niet hoe ik van thuis naar het werk was gekomen en weer thuis was ik net een zombie. Het vergt jaren om te herstellen en helemaal de oude word je nooit meer. Hoop dat deze niet te demotiverend is 😬 Heel veel sterkte en denk aan jezelf ❤ 

Danny, ik vind het heel knap van je dat je toch weer aan het week bent. Wees trots op wat je wel doet en kijk niet te veel naar wat niet meer gaat. Het is lastig te accepteren dat weet ik, echt. Ik kan niet meer werken sinds mijn 23 ste. 2 uurtjes vrijwilligerswerk per week en ik ben kapot. Net als jij heb ik last van depressies en angsten. Ook voor rijden, ik rijvak 6 jaar niet meer en schijt in mijn broek als ik mee rij ergens naar toe. Bedankt voor het delen van je verhaal. Wees trots op jezelf wat je weer doet, je doet het toch maar!!!  

Dank jullie wel 😘  

ben meer dan 5 jaar zoet geweest met dat dipje, de weg terug was enorm zwaar. Merk dat ik nu nog steeds sneller overprikkeld ben dan eerst, maar voel mijzelf sterker dan ervoor. nu pas ik wel op mijzelf (ook omdat ik niet weet of ik er nogmaals uit zou kunnen klimmen).  

Precies, het zal uiteindelijk ook wel wat voordelen hebben. Qua mijn ptss, daar schijn je nooit meer helemaal vanaf te komen. Dus daar moet ik me leren leven, en ik denk dat ik dat wel kan. Qua depressie, zeggen ze dat ie eenmalig is. Het is ontstaan door de ptss, en hoort eigenlijk niet bij mij. Maar ik weet nu al, dat het mij blijvend veranderd. Maar verandering is niet altijd slecht. Ik was alleen altijd (extreem) vrolijk, en dat mis ik enorm. Maar soms piept de oude Danny er weleens tussendoor, en dat schept hoop😊 

Ik verbaasd mij over hoever je toch terug kan komen, in tijden van spanning ben ik wel alerter op stress singalen. 2 jaar geleden ging het qua stress niveau niet helemaal lekker, doordat ik nu goed oplette ben ik alleen mijn ideaale gewicht verloren. De hulp sloeg binnen enkele maanden aan dit dal was vele male makkelijker om weer uit te komen.  

Gelukkig!