De dag begon goed gister. Wel moe, maar dat ben ik al weken.
Lekker zonnetje.
Tegen de middag buiten. Naar de DA gewandeld, bijna twee kilometer heen en terug.
De eerste vijftig meters ging vrij goed, maar al halverwege de straat ging het al langzamer.
Nou ja, mooi weer, zon, wel stevige wind, en alle tijd.
Een deel van de medicatie mee gekregen, de rest kan ik morgen ophalen. Komt van de grote kliniek.
Poosje rust, tot neef kwam.
Geen drukke man, maar toch erg vermoeid ervan.
Een pan roerei kerrie bereid, brood erbij.
Rond half acht vertrok ie weer.
Ben ik op de bank gestort en daar gelegen tot ik naar bed kon, ging, mocht...
Goed geslapen, alleen in het begin weer die stekende jeuk-prikken in mijn benen. Sta ik op, gaat goed, maar binnen tien minuten al weer bekaf.
Stijve benen ook.
Een yoghurt-banaan-mango-haver shake bereid.
Krant gelezen. Elke dag neem ik me voor naar de Hema te fietsen voor koffie en XL tompoucen, maar na anderhalve week nog steeds geen moed kunnen vinden.
Naar buiten toen het warm genoeg was en de zon op het terras.
Ook buiten geluncht: Mexicaanse salade en een sinaasappel.
Weer een poosje binnen puzzelen.
Tegen vieren weer achterin de tuin gaan zitten.
Lief had een afscheidsetentje.
Avondeten voor mezelf bereid. Goed mogelijk met het menu van vandaag. Rosevalpartjes, trostomaatjes en koolvisfilet met laagje. Allemaal uit de oven.
Ik had me er op verheugd, leek me erg lekker, maar de vis viel me tegen. De aardappel en tomaat was wel lekker.
Lief kwam alweer binnen lopen toen ik nog aan tafel zat. Een uurtje weggeweest.
Nog steeds moe, lekker op de bank voor ik de beestjes ging verzorgen.
Vandaag hebben de zware jongens de hele dag buiten gelopen.
Gister wilde de andere draakjes niet hun hok in.
Dus die hebben vandaag de hele dag binnen gezeten.
Daarna weer op de bank. Verder lezen in Het getijdeboek van de zwarte uren.. blabla.. zoiets. Maar net zo min als dat ik de titel kan onthouden, net zo min kan ik mijn aandacht er goed bij houden.
Het lijkt wel of het van de hak op de tak springt, ben ik bladzijdes verder, denk ik ineens: Oooooohhhhh, het gaat nu weer over....
Of mijn hoofd is er niet bij, afgeleid, ongeconcentreerd. Of het boek inderdaad wat chaotisch geschreven.
Met de vorige drie geen last van gehad. Anders had ik deel vier niet gekocht.
Ik moet naar bed. Morgen weer re-integratie anderhalf uurtje.
Ik ben wel moe, lichamelijk en hoofd, maar geen slaap gevoel.
En vrees dat ik dan weer uren wakker zal liggen.
Het rooster van juli-augustus is binnen. Ik sta niet eens ingeroosterd.
Enerzijds een heel raar idee, maar anderzijds ook wel een gevoel van rust en perspectief.
De druk is weg. Kan ik in alle rust, zonder push of druk, herstellen en opbouwen.
Dat geeft een fijn gevoel.
